Ból jest subiektywnym, nieprzyjemnym odczuciem, wyzwalanym przez różnorodne czynniki działające na organizm człowieka i zwykle świadczy o grożącym lub dokonanym już uszkodzeniu. Stanowi ważny mechanizm umożliwiający adaptację człowieka do otaczającego go środowiska.
W codziennym życiu najczęściej spotykamy się z bólem ostrym, wynikającym np. z doznanego urazu (uderzenia, zranienia, oparzenia) i dość dobrze potrafimy sobie z nim radzić, stosując zimne okłady, dostępne leki przeciwbólowe lub inne metody.
Problemem staje się natomiast długo trwający ból, tzw. ból przewlekły. Nagła i krótkotrwała lub długo działająca przyczyna powoduje trwałe uszkodzenie tkanek, wyzwalające stały ból. Przykładem może być tzw. ból krzyża, typowy objaw zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa i dyskopatii odcinka lędźwiowo-krzyżowego, które są konsekwencją nieprawidłowego trybu życia (mało ruchu, długie przebywanie w pozycji siedzącej, dźwiganie ciężarów). W przypadku przewlekłego bólu stosowanie leków przeciwbólowych może być niewystarczające a niekiedy nawet szkodliwe. Znaczenia nabierają wtedy metody niefarmakologicznego leczenia bólu.
Umiejętność skutecznego prowadzenia terapii staje się odrębną specjalnością nazywaną medycyną bólu. Duża grupa pacjentów cierpi z powodu bólu neuropatycznego, czyli wyzwalanego uszkodzeniem różnych struktur układu nerwowego. Konsultacja neurologa stanowi ważny etap ustalenia właściwej przyczyny skarg, ale dopiero współdziałanie lekarza i fizjoterapeuty gwarantuje, że droga od postawienia właściwej diagnozy do ustalenia skutecznego leczenia znacznie się skróci.